Emoties buitenspel

Dat voetbalclubs waard zijn wat de gek er voor geeft is een dooddoener.

Prijzen die kopers willen geven waar we de achtergronden niet van kennen wijken niet af van kopers waar we de achtergronden wel van kennen, van de beurswaarde of van de waarden die KPMG publiceert.

En de emoties dan waar iedereen het over heeft en die ook de beurskoersen zouden beinvloeden?

Geen emoties

De analyse van de beurswaarden van voetbalclubs leidt tot de op zijn zachtst gezegd boeiende ‘side-conclusie’ dat de beurswaarde van alle betrokken clubs lager ligt dan de rationele berekeningen van KPMG.

De analyse en constatering heeft betrekking op een periode van economische voorspoed (pre Covid-19 crisis) en een gunstig beursklimaat. Zelfs tijdens dit gunstige beursklimaat lagen de beurswaarden onder de stabielere waarderingen en berekeningen van KPMG.

Beurskoersen rationeel

Dit is boeiend omdat hoe vaak horen en lezen we niet dat emoties een grote rol spelen en er toe leiden dat emoties de prijs of aandelenkoers op zouden kunnen drijven.

De gedachte dat er dan geen rationele prijs wordt betaald, maar dat er een meerwaarde is omdat de ‘koper’ of ‘belegger’ graag de club zou willen kopen of op de beurs ‘hoe dan ook’ aandelen Ajax wil hebben, blijkt niet op te gaan.

Buitenlandse kopers geen binding

Het Belgische Sport/Voetbalmagazine schrijft dat de Belgische clubs die in buitenlandse handen zijn een gelijk profiel hebben, citaat “Het zijn meestal tweederangsclubs met een onmondige aanhang die naarstig op zoek zijn naar liquide middelen en bijgevolg vatbaar zijn voor de praatjes van gehaaide zakenlui” (13/8/2019), en vervolgens “Het mag duidelijk zijn dat de overname van een Belgische club niet uit liefdadigheid gebeurt”.

Zowel het profiel van clubs die verkocht worden als die door een buitenlandse koper gekocht worden geven weinig aanleiding om aan te nemen dat die door clubliefde of emoties gedreven worden.

Wat de redenen wel zijn analyseren we in een ander onderdeel, maar hier volstaat dat bij het overgrote deel van de clubtransakties emoties nagenoeg geen rol spelen en derhalve ook geen invloed op de clubwaardering hebben.

Zelfs suikerooms betalen niet teveel

De befaamde suikerooms die soms nogal diep in de buidel lijken te tasten, hebben achterliggende redenen die wel een gevoelsinvloed lijken te hebben. In de geanalyseerde artikelen komen motieven boven als ‘iets te willen betekenen voor de lokale maatschappij’ en ‘clubliefde’. Lokale suikerooms zijn geen kille investeerders maar liefhebber van hun club en zullen hun vaak zuurverdiende geld (de meesten zijn ‘zelfmade ondernemers’) alleen in hun eigen club steken.

Toch wil dat niet zeggen dat zij op basis daarvan op het moment dat zij hun club daadwerkelijk kopen, dat zij dat op niet zakelijke gronden doen. Het kan wel zo zijn dat zij de club vervolgens redden door de begroting veilig te stellen of in nieuwe spelers investeren, en soms zodanig veel dat dat zakelijke wenkbrauwen doet fronsen, maar deze extra bedragen worden beschikbaar gesteld nádat de club gekocht is.

Hoewel kopers die gedreven worden door clubliefde alleen hun ‘eigen club’ kopen, is er geen onderbouwing te vinden dat de prijs die zij betalen niet zakelijk onderbouwd is maar door emotie (omhoog) gedreven is.

En de Premier League miljarden?

Tot slot is er nog een groep kopers die het zich kunnen veroorloven om Engelse Premier League (EPL) clubs schijnbaar als speeltje te kunnen kopen. Dit lijkt de league van het wedstrijdje verplassen te zijn “wie heeft de grootste boot, de duurste privé jet en de meest prestigieuse voetbalclub”. Ondanks het geld dat in clubs zoals PSG gepompt wordt, lijkt het hier dan toch voornamelijk om de EPL te gaan.

De bedragen die hier circuleren betreffen inderdaad miljarden (Arsenal, Chelsea, Manchester United) en de omzetfactoren liggen om en nabij de 5, hetgeen nog net weer enigzins hoger lijkt te liggen dan de KPMG indices van om en nabij de 4,5 voor deze groep. Maar net als in het bedrijfsleven geldt dat als een club niet te koop staat, je hier toch je oog op hebt laten vallen, dat je dan inderdaad een extra premie moet betalen om de eigenaar toch tot interesse proberen te wekken.

Dat wil echter niet zeggen dat de prijs dan wordt opgedreven door emotie en niet zakelijk meer is. Integendeel, deze kopers zijn stuk voor stuk zakenlui die gewend zijn aan het maken van deals en die weten wat voor meerwaarde die deal voor henzelf heeft. Zij hebben eigen redenen om een bepaald bedrag voor een club te bepalen.

Dit maakt dat de prijs van clubs voornamelijk afhangt van de intenties van de koper. Hier gaan we in deze kolom ‘investeerders’ per type koper cq investeerder verder op in.